تعریف کلی سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) از سلامت :
سلامتی یا سلامت ، به معنای تندرستی جسمانی، روانی و اجتماعی است و نه صرفاً به معنای عدم ابتلا به بیماری یا ناتوانی.
سلامت جسمی به معنای توانمند بودن بدن برای فعالیت روزانه و حفظ انرژی برای موارد اضطراری و دوری از بیماری‌ها و تناسب کلی جسمی است.
سلامت روان به معنای تندرستی است که در آن فرد توانایی‌های خود را بشناسد، بتواند با استرس‌های معمول زندگی کنار بیاید، کار مفید و سازنده انجام دهد و بتواند با جامعه خود تعامل برقرار کند.
سلامتی روان می‌تواند زندگی روزمره، روابط و سلامت جسمی را تحت تأثیر قرار دهد. مراقبت از سلامت روان می‌تواند توانایی فرد در لذت بردن از زندگی را حفظ کند.
عوامل متعدد اجتماعی، روانی و بیولوژیکی سطح سلامت روانی فرد را در هر مقطع زمانی تعیین می‌کند.
رفاه اقتصادی، آزادی های اجتماعی و مدنی، عدالت اجتماعی و عدم تبعیض جنسیتی، نژادی و قومی، ثبات و امنیت سیاسی-اجتماعی به عنوان عوامل بیرونی و شیوه یا سبک زندگی سالم، ژنتیک، خودباوری و شناخت از خود و تقویت اعتماد به نفس جزء عوامل درونی به شمار می روند.
سلامت اجتماعی به معنای توانایی تعامل با انسان ها و محیط ، با هدف ایجاد ارتباط رضایت بخش بین فردی است.
توانمندی ارتباط صادقانه با دیگران و مدیریت تعارض به شیوه‌ی سالم و اخلاقی طی زمان مناسب و قابل قبول، از جمله شاخص‌های سلامت اجتماعی است.
